Ouderenzorg: geef ouderen een stukje geluk van vroeger terug. Ik spreek uit ervaring.

Mijn naam is Kees, van KVR. Mijn vrouw Riet is er niet meer. Ze woonde de laatste jaren van haar leven in een zorginstelling. Thuis voor haar zorgen werd op een gegeven moment te zwaar. Dat was een van de moeilijkste beslissingen van mijn leven. Maar de liefde hield niet op — ik bezocht haar elke dag.

In die tijd leerde ik ouderenzorg van dichtbij kennen. Niet uit boeken of beleid, maar door te kijken, te luisteren en te voelen. Je ziet daar mensen die een heel leven achter zich hebben liggen. Vol verhalen, herinneringen, verlies en liefde. En soms… lijkt het alsof alles om hen heen is stilgevallen.

Er zat daar een vrouw, elke dag op dezelfde plek. Stil. In zichzelf gekeerd. Haar gezicht gesloten, haar ogen ergens ver weg. Elke keer als ik langsliep, groette ik haar. Altijd vriendelijk. Nooit een reactie. Maar ik bleef het doen — uit menselijkheid, uit hoop.

Op een middag, op weg naar huis, dacht ik ineens aan een stapel oude ansichtkaarten die ik nog in de auto had liggen. Ik verzamel ze al jaren. Kaarten uit heel Nederland, maar vooral uit Leiden — de stad waar Riet en ik samen lang hebben gewoond. We kenden de stad door en door, elke straat vertelde voor ons een verhaal.

Ik liep terug, stapte op haar af en gaf haar voorzichtig een paar van die kaarten. Ze keek ernaar, langzaam, zonder veel uitdrukking. Tot haar blik viel op een kaart van een oude straat in Leiden. Toen gebeurde er iets. Haar ogen lichtten op. “Daar heb ik gewoond,” fluisterde ze. En ineens kwam het los.

Ze begon te vertellen. Over haar jeugd, over de buren, over hoe de bus toen nog langs het huis reed. Over hoe haar moeder. Over vriendinnen, verloren liefdes, vergeten dagen. Ze zat niet meer stil. Ze was daar weer — in haar herinneringen, in haar leven van toen. De kaarten hadden iets opengebroken dat diep vanbinnen nog leefde.

Een paar kaarten. Meer was het niet. Maar voor haar betekende het alles. Het bracht haar terug naar een tijd waarin ze zich nog gezien, gehoord en geliefd voelde. Alsof iemand de deur naar haar verleden even openzette — en het zonlicht naar binnen liet.

Ouderenzorg is meer dan verzorgen. Het is aandacht. Verbinding. Herinnering.
Het is iemand het gevoel geven dat ze er nog toe doen. Dat hun verhaal waarde heeft. En soms begint dat met iets kleins. Een groet. Een blik. Een ansichtkaart.

Ik spreek uit ervaring.
Kees